мој (прид.) - родител (имн.)

Судбинските одлуки за семејството долго зрееја во душата на моите родители.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дали постои начин да најдам примерок од романот Времето на козите на македонски јазик што би им го подарила на моите Родители со најголема радост за Божик?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
за писмата со топли поздрави до неговите родители што живееја на другиот крај на светот и за телефонските извинувања на моите родители во истиот град што не сме ги посетиле на сведен, оти, нели, пак тој морал да се задржи на работа, за левиот чевел од секој пар чевли што се купуваше за помалата ќерка, а кои тепаа на глуждот па требаше да се разлабават кај мајстор Младен, за молерите кои можеа да дојдат само ако е тој на пат оти, се знае, прават страшен неред во куќата и,
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас не знаев што значи тоа, затоа што моите родители никогаш не ја правеа таа дистанца, а уште помалку не оптоваруваа сестра ми и мене со нивното потекло и минато.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На ѕидот во дневната соба во куќата на моите родители виси една слика (масло на платно) чинам насловена е Деца бегалчиња.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Паметам дека моите родители беа уличари, родителите на нивните родители и се’ така до седмото колено наназад, се присетува К* на своето педигре, извор на гордоста за семејството.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Потоа во колони ги спроведуваа по градот.  Тие денови бев болен и спиев во спалната соба со моите родители.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сите лекари од ред се обидуваа од мене да направат „добро девојче”, да ги измазнат работите меѓу мене и моите родители.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
— Не џанум. Ако има некого да лажа, ќе лажа јабанџии, не вас, моите родители. Ич за тоа гајле не берите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не поседувавме ништо, моите родители немаа средства, разбирате? Почнав во сиромаштија, така и завршувам.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Долго време лепилото го викав иже јеси од што моите родители загрижено вртеа глава.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Солените зраци залудени ги покануваат рибите на валцер...ен два три...морнарски капи – мистериозни мапи...ен два три...љубовниците пијат лимонада – осамените сонуваат серенади... ен два три... загубени гаќи – јато страчки... ен два три... чамци прамци ланци и други тракатанци... ен два три...ен два три...еве ги моите родители, испокасани од решетките, сепак се вртат ритмично и лесно, иако сенки – гостинки сред радосното братство, иако...ен два три...иако го наслушнувам татко ми како мрмори: - Денот е како лист.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Од раскажувања знам кои беа тука, каква им беше живеачката, та затоа од возбуда ми треперат колената и полека, небаре се пробивам низ некоја голема мрачна сенка, пред очи ми се јавува сеништето на болните спомени што како наследство ми ги оставија моите родители и многу други кои во Перењас ги поминаа најтешките времиња по своето искоренување од родното место.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сакаа да ја спасат честа на моите сестри, а знаеја дека никој не ќе сакаше да се ожени со нив ако се расчуеше дека сум забременила.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Останав дома и следниот ден, и деновите потоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А кога моите родители умреа и дознав дека сум бил посвоен, јас тргнав во една друга потрага.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во рацете ја носеше перницата од мојот кревет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога те сретнав тебе, сфатив дека потрагата по оние кои ме зачнале ме одведе кај овоплотувањето на она женско суштество кое ми се појавуваше со години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас миг-два немо гледав во него, а потоа му реков: “И мене ме сакаат моите родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Да, моите родители беа скромни и чесни, и заради скромноста и чесноста ме избркаа од дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Легнав на креветот, ја свртев главата кон ѕидот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш Рајнер за првпат ми проговори: “А мене моите родители ме сакаат,” рече, а имаше толку болка во неговиот глас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Онолку болка колку што имаат децата кои некој близок тукушто ги напуштил.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Останав сама со моите родители, сама со себе, и повеќе немаше со кого да ја поделам мојата болка ниту во просторот на собата, затоа што низ разговор со моите најблиски никогаш не ја делев мачнината.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оној ден кога требаше да тргнам на мојот прв училишен час, стравот ме натера да ги измолам моите родители да ми дозволат да останам дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Веднаш откако Зигмунд отиде да живее во болницата, се омажи Ана и замина со сопругот да живее во Америка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во домот бевме останале уште само моите родители и јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полноќта беше поминала кога вратата крцна, и Клара влезе во спалната на моите родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Лежевме на големиот кревет на кој некогаш спиеја моите родители, и гледавме една во друга.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Клара раскажуваше за синовите на својот брат, кажуваше како малите Густави, кои и натаму ги викаше „мали“ иако веќе беа возрасни мажи, ја посетувале во Гнездо, раскажуваше за нивните сопруги и деца: „Кога доаѓаат со своите деца, ми се чини дека цел свет доаѓа таму – некое тукушто прозборело, на некое му никнал заб, трето паднало и си го раскрварило коленото, четврто научило да лета змејови, па седиме цело попладне во паркот и гледаме кон небото,“ рече, и погледна низ прозорецот кон небото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас знам дека мама ме мрази затоа што ме сака.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мојот прв драмски обид предизвика голема радост кај моите родители.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Има една секвенца од раните педесетти - црно бела снимка на моите родители како се бакнуваат на мостот со Парламентот во позадина.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
и уште од далеку мириса на ракија, барем сега можете да кажете чии шпиони сте, вели, не оставајте ѝ товар на душата дури ќе го барате патот кон небото, кога ќе ја качувате кон господа душата, вели, на правина нѐ земате на душа, велиме ние едно задруго, прескакулица ни одат зборовите, ние сме сиромашни луѓе, печалбари, ебати небото и ебати господот, сичките сте од Македонија, сите, викаме, сичките, по зборот сте оттаму, вели, и моите родители се оттаму, ама вие немате пашапорти, верувајте ни, господине, ние сме селани и не знаеме да лажеме, јас ви верувам, ама другите не веруваат, вели офицерот, моли господине, велиме ние, прави еден голем манастир, тој ја фатил главата и со дланката ја потпира под брадата, се мисли, се двоуми, па потоа се враќа назад, ние чекаме, си шепотиме молби и молитви до господа, белки има господ, вели Стеван Докуз,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа го знам денес, но ова сознание го платив со тригодишно залудно студирање, свесен за фактот дека ќе стекнам глас на безделник, згора на сè за тоа отиде и целото наследство, но оттогаш помина многу време.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И покрај солзите на моите родители, заминав од дома за да се вселам во собата на стрико ми Ото, нешто страшно ме влечеше таму, и во неа живеам и денес, иако косата одамна почна да ми белее.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Затоа што немам од кој друг да добијам или да очекувам подарок. Дури ни од моите родители.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мојот татко се ожени со мојата мајка во 1902 година, но моите родители ме родија дури кон крајот на 1905 година, затоа што мојот татко посака неговото дете задолжително да се роди за Нова година.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Им ги покажав родните куќи на моите родители.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Пред да се омажам, во семејството на моите родители, како најмала од трите деца, бев многу галена, сите ми угодуваа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Тогаш ќе можеш да правиш се по твојот ќеф. – He верувам да ја менат моите родители верата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кога се одделив од семејството, формирајќи го сопственото, не отстапувајќи од правилото по завршеното средно училиште да се даде извесен влог во семејството, се вработив како новинар и продолжив, од своите хонорари кои ги добивав, да одделувам за моите родители.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Постариот внук говори во ноќта: - Кутри мои родители!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Три часа подоцна ја отворив тивко кваката на вратата од нивната соба, задржувајќи си го здивот, одржувајќи ја со испружената рака рамнотежата во темнината голема како просторот меѓу планетите, за да го дофатам малиот црн куфер при дното на креветот од моите родители.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
За тоа каде да се упатам, моите родители ми го препуштија изборот мене.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ти, јас, оној во „фелицијата“ пред нас, сите!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Да, миличок. Скопјанец сум. И моите родители, и нивните родители.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Бевте во право кога велевте дека во текстот беше изразена толку силно хармонијата на еден маж и на една жена низ нивната тишина за што тешко можело да се најде друг пример, слика на една чудесна убавина, која трансцендирајќи секаква друга конкретна реалност, ја чини вистински амблемска.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се разбира, не беше во прашање само егзактноста на преведениот збор за религиозни дејства, во францускиот збор acte, многу подлабок во понирањето на клучните идеи во моите книги во врска со мојот идентитет, идентитетот на моите родители, на мојот народ, накусо идентитетот на животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Посебно, кога во последното писмо во кое го поставувате прашањето за душата, коешто јас некогаш им го поставував на моите родители за нејзиното постоење (во романот Атеистички музеј), се сеќавам на фрагментот што ми го испративте, препишан во младоста од книгата на германскиот филозоф од еврејско потекло Макс Пикар, Светот на тишината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се обидував да најдам поширока смисла, на речиси светата тишина која ги поврзуваше моите родители, во времињата кога идеолозите го заробуваа боg, кога националистите најмногу се колнеа во него, во напорот да си го зачуваат јазикот на тишината во комуницирањето со него!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И така, за нив, за моите родители, добрината беше бескраен предел кај што царува тишината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вистина е, како што забележувате, моите родители се разбираа со малку зборови, но до нив се стиgнуваше по многу премолчувања во неизвесната, напати бучна судбина.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Откривав нешто заедничко со моите родители.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во нашата куќа во Скопје крај реката Вардар, во тивките квечерини започнуваше да изгрева чудесна тишина, која можеше да се слуша, да се препознава, да се гледа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Беше во право Елен Лејбовиц во инсистирањето набожноста на моите родители да ја изразам низ отсуството на ритуалното милосрдие, а не низ дејства, како што не успевав самиот во себе да го преведам напишаниот збор, односно да ја раздвојам социјалната од религиската конотација во него.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вие ваква обединувачка тишина откривате прикажана и во Татковите книги, Атеистички музеј...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тишината беше мудрата таткова потрага на одговорите од вревата на утрешниот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Неговото сведочење, особено низ книгата Избришани светови, пишувана со Ерик Фај, ми откриваше зони на молчење и преживување како кај моите родители, кои минуваа низ слични премрежиња во истите времиња.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Честопати го читам вашето писмо што ми го упативте на 10 мај 2000 г. и размислувам за неговата содржина, особено за фрагментот за тишината, која до крајот ги држеше обединети моите родители во нивниот полвековен заеднички живот, во најголем дел минат во егзил и во израснувањето на нивните шест деца.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Моите родители после несреќниот случај кога го изгубивме Тома некако цело време беа во грч да не ни се случи нешто на нас двете, мене и мојата сестра.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сепак таа знаеше кој е Диме, неговите потекнуваа од истото село како и моите родители.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тој отиде во неговиот хотел, јас во домот на моите родители.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Јас бескрајно им бев благодарна на моите родители за воспитувањето што ми го дадоа.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Но некако ми стана жал на душата за моите родители и за сестра ми. И се изнаплакав.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Јас останав да живеам со моите родители.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И така, јас останав без темелна верска наобразба и култура, а го немав наследено ниту спокојното верување на моите родители, особено кога ни беше тешко во животот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ми стана многу тешко што моите родители не се дома.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
— Ги знаете моите родители?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Чувствував потреба да бидам малку дете на моите родители.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
На моменти жалев што моите родители не се потрудиле да ми обезбедат барем вакво нешто.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Им објаснив на моите родители, дека не е за мене среќа тие да одлучат со кого ќе бидам и што ќе бидам во животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Планот ми беше да се проследи тоа со околу два месеци престој во родниот ми град при моите родители. Еден вид годишен одмор.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Знаејќи дека во овој град никогаш нема да се пронајдам, правев планови како заедно со моите родители да се преселиме во Скопје.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Како и да е, додека леташе и не обрнуваше внимание на моите предупредувања, не му посочив дека не мора толку многу да се напнува за да се докаже пред моите родители колку е супериорен.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Уште кога би знаела дека таму ќе ги сретнам моите родители, баба ми и дедо ми, и сестрите...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Пред да го запознаам Игбал, им бев бескрајно лута на моите родители што ми го упропастија животот со такво име.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Моите тетки, ама да се деца, како тогаш, нели?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)