мој (прид.) - соба (имн.)

(Со раката ѝ ја покажува вратата.) Тогаш ајде губи се од мојава соба!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Што? Не веруваш дека денес на мојот роденден можам да остварам многу свои желби и тоа баш со оваа ламба?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Пофаќајќи овде-онде по хартиите за да направам некој ред и за да можам подоцна, по чакарењето низ прозорците, по здогледувањето повремено на по некој што поминува, што ја поткрева главата кон мојата соба и, молчејќи, без ни да се накашла, заминува, пофаќајќи, значи, по хартиите, го најдов оној плик со писмото на брат ми од Мелбурн и зедов да го препрочитувам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога ќе му се налутев на татко ми, доаѓаше во мојата соба и ме молеше јас да попуштам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сакав да те одведам на море, ти ветив колиба на планина, а наместо тоа, те поканувам на отворањето на мојата изложба – домашна, самостојна, Новогодишна, во мојата соба за скијање натапкана со конфети, памук и со снег на екранот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Па ѝ ги пуштам лавовите да ги научат трикчињата, пред да ја расчеречат, во жолтото мое собуле, во сништата мои пожолтени.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Наш заеднички епитаф Овој зрак кој утринава незабележливо навлегува во мојата соба, легнува на постелата на која лежам, лази по неа, се искачува нагоре и го допира моето тело, моите раце, лице.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Колку луѓе дојдоа во мојата соба. Кажаа по нешто.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ја поминува мојата соба сосем полека... Не ја допира земјата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Само ѝ реков дека не се чувствувам добро и си се повлеков во мојата соба, оставајќи ја изненадена и тажна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А другион дел од настанов, или непогодица наречи го ако сакаш, што се случи помеѓу мене и таа иста Стојна во наши денови, мислам на оној случај кога наврати во мојата соба во Бањи дури откако бев пензиониран, не можев да го протолкувам поинаку одошто само како нејзино навраќање кај старата љубов, за да чепне уште малку, се разбира нешто ако останало од таа стара љубов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За мене, за заречениот ерген, појавувањето на таа иста Стојна на мојата врата по полноќ, не беше ништо друго туку почеток на втор дел или продолжение на приказната што веќе беше набележана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нека остане така како само моја желба да била, сликата од мама да биде во мојата соба и ништо повеќе.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога влегов во мојата соба долго се колебав дали да ја скријам сликата сега, во првиот момент, или да ја закачам на ѕидот. Сепак се решив на второто.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Влегов во мојата соба и ја пронајдов книгата на која беше сликата на мајка ми, заедно со сликите на другите загинати во земјотресот и не знам по кој пат си плачев со неа на градите... мајко, мајчице моја, кој може тоа друг да ми биде...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Влегов во мојата соба. На мојот кревет седеше Рајнер. „Се вратив,“ рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој стана, јас се приближив до него. Си ги допревме главите кај слепоочниците. Крвта удираше во крвта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму Клара стоеше покрај прозорецот и низ него гледаше кон паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не се обидував да ги замислам последните мигови од неговиот живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш го земав куферот, ги вадев работите од него, и ги положував на креветот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред да тргне кон дома, го прашав: „Се сеќаваш ли на онаа бајка за птицата што ми ја раскажуваше кога бевме деца?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Седевме така, лице в лице, едвај проговорувајќи по некој збор, како и вообичаено кога доаѓаше во мојата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Двајцата доктори тргнаа кон излезот од болницата, јас се качив во мојата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
” Се враќаше во минатото, бегаше кон него, или трчаше по него мислејќи дека ќе ѝ побегне, онака како што некогаш бегаше од сегашноста во некоја своја иднина, во она што копнееше да се случи, во она што посакуваше да го направи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму, на ѕидот до мојот кревет, и натаму беше белегот на моето неродено дете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека се движев по сите простории, и на крајот влегов во мојата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога стигнав дома, ги ставив тие нешта во еден куфер во шкафот во мојата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Надвор се смрачуваше. Отидовме во мојата соба, и долго разговаравме, а Клара постојано речениците ги почнуваше со “Се сеќаваш ли…?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го отворив шкафот во кој беше куферот со детските алишта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Отидов во мојата соба. Легнав на креветот, мислев на брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега таа соба навистина беше само моја.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека ја спуштив Ана на подот, и отидов во мојата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Влегов во мојата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ни во мојата соба веќе не сум раат.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ќе излезам и ќе ги престружам басамаците на старата куќа што се качуваат скоро од уличната врата до мојата соба.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Братучед ми Мурад седеше на убав, бел коњ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еден ден, таму некаде во добрите стари времиња кога имав девет години а светот беше полн величествености од секаков вид што може да се замислат и животот сè уште беше прекрасен и таинствен сон, братучед ми Мурад, кого го сметаа за глупав сите што го знаеја, освен јас, дојде во мојата куќа во четири часот изутрина и ме разбуди со тропање на прозорецот од мојата соба. –Арам, – рече тој.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мојата соба се полни со организери. Cloth-organizers, desk-organizers... Уште ништо не преземам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од телефонската секретарка во мојата соба нервозно шишти познатиот глас...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Точно знам, меѓутоа, што сакам. Ќе излезам и ќе ги престружам басамаците на старата куќа што се качуваат скоро од уличната врата до мојата соба.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потребна му е како што мене ми е потребен воздухот што го дишам во оваа црвена и топла оаза, наречена „мојата соба“. Мојата таинствена светлина.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Заглушено седам во мојата соба и будно сонувам сексуални блудности.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тоа име сликовито одговараше на неговата висечка, очајна положба во мојата соба.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Едно незадоволство поради одземеното време посветено на размислување, на кое му недостасуваа премногу линкови за да биде сегашно, ме качи во мојата соба каде што, исцрпена од бавното патување, заспав, спиев долго и, најпосле, нешто сонував.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Бидејќи беше август, врело лето, стануваше многу рано, уште само што ќе се зазореше и јас од мојата соба горе на катот, го слушав цвичењето на тркалото од количката и грагорењето при истурањето на камењата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Има ли сево ова врска со Стефана? Се обѕрнував низ мојата соба во Долнец.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Полека, наслушнувајќи ги крцкањата, се качив по скалите и влегов во мојата соба.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Откако не и успеало, отишла до мојата соба - но внатре бил Џед, кој се заклучил.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Му ја отворив челичната порта на сонот, но тој претпочита да остане тука, во мојата соба, незаинтересирано оптегнат меѓу ракописите.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
„Држи се настрана од мојата соба. Не ми ги фаќај работите.“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Кога се сети дека е ноќ се насмеа со чуден глас: - Штета, беше темнина, нели? - праша и ми ја пушти раката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев под притисок на помислата дека Загорка Пеперутката на некој чуден начин има увид во сè што се случува во мојава соба.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Убаво видов кога песот ме гризна, но потоа не само јас туку и Јана, а и човекот што беше дојден да ја дотера живата ограда околу градината сите констатиравме дека влезните врати во дворот и во куќата биле затворени и не постоел начин да влезе ѕвер во куќата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Што требаше да ми рече? И што значи она фрли ја в оган?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Негде при крајот на месечевата ноќ Пеперутката втрча во мојата соба и водена од насмевката на возбудата долго раскажуваше за некое чудесно лелеење во воздухот што самата таа го чувствувала; ми ја објаснуваше состојбата на привидното летање во кое и сега се наоѓала а од кое произлегувала и оваа нејзина воодушевеност: - Виде - прашуваше таа а лицето ѝ гореше - виде колку високо се качив? Дури меѓу ѕвездите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа ја извади од мракот левата грижливо завиена во завои рака, ми ја подаде и ме замоли убаво да ја разгледам. – Како ти изгледа? – праша. – И дали можеш да си претпоставиш дека несреќата се случи додека седев на работната маса во мојата соба?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Каква идеја го доведе во мојата соба?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога доктор Пачев влезе повторно во мојата соба можеби за да натокми уште некој податок во врска со исчезнувањето на Пеперутката, за малку да се изнасмеам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Другите светулки ме отпратија до мојата соба.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сентиментални навраќања: шепотот на дрвото покрај ѕидовите на мојата соба, чекање на дождот, неделната прошетка од едниот до другиот агол на улицата.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Стигнувам горе во мојата соба...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Станува...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ја откачува од клинецот крпата за бришење...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ќе ми дадат моја соба, мој кревет, ќе се дотерам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Вечерите ги поминуваме сами со нашите цимери, а ноќта, кога Марија заспива, Дејан низ темницата се мушнува во мојата соба, се пикнува под болничките чаршафи и водиме љубов на разнишаниот метален кревет.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Најди си друго пенкало! Не ме интересира!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Бабичке, бабичке, со дедо ќе спиете во мојата соба!“ ја влечеше кон собата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И длабоката изгубеност во која Толстој ќе се најде траеше долго време, дури и кога беше женет и татко на семејството за што тој раскажува неколку страници подолу: Јас морав да ги кријам врвците за да не се обесам кога минував помеѓу креденците во мојата соба каде што ќе се најдев секоја вечер соблекувајќи се, и престанував да одам на лов со мојата рушка за да не се обидам на најлесен начин да се ослободам од овој живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но при секоја од овие загуби неговата душа излегуваше победничка.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
САРА: И не очекувате дека ќе ме најдете токму во мојата соба.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
САРА: Ова е мојата соба. Се запознавте со мене пред само два часа, а веќе сме сами во мојата сопствена соба.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Мојата соба имаше засебно купатило, а беше одделена од останатиот дел од станот со еден мал ходник Изабел ширум ја отвори вратата од мојата соба и ми објасни што сѐ има во неа, а потоа се повлече.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Госпоѓа Изабел ми покажа со раката кон малиот ходник каде што некогаш беше мојата соба.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Заборавив дури и да ја затворам вратата од мојата соба толку бев повредена и понижена од реакцијата на Господин Бертран.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Кога ќе се искачиш по тие скали има мала врата која води до моето купатило и уште една врата за мојата соба.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ми се допаѓа што мојата соба не е во станот на семејството каде што работам.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Над креветот во мојата соба имаше една празна полица каде што ги сместив речниците, учебниците, некои други дрангулии и се разбира фотографија од нас четворицата - мајка ми, татко ми, брат ми и ние двете девојчиња со плисирани сукњички кои сме ги фатиле за краевите и сме ги рашириле што е можно повеќе.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Отидов во мојата соба, се фрлив врз креветот и горко заплакав.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Потоа стојам во темницата и убаво слушам како мојата соба дише.  Сам си во него.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Некако стигнав до мојата соба. Повторно се упатив кон чешмата. Водата повторно беше врела, преврела.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се искачив по скалите до мојата соба. Лифтот не работеше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Продолжив кон мојата соба. Х.Х. појде по мене.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беше јасно како ден: водата во мојата соба ја грееле, прегревале, а во другите соби не можеше да се замисли топла вода.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се отвори и таа од мојата соба.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Срипав, ја отклучив вратата и истрчав од мојата соба.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Отидов во мојата соба и сето ова си го запишав, за да не го заборавам подоцна.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас тукушто ја завршив домашната по м атематика и си ја облекував „фудбалерската маичка“, зашто пред зградата ме чекаа другарите од тимот, кога таа се бувна во мојата соба, ме фати за рамена и ме седна на креветот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Нив ги врзуваат заеднички спомени од детството, од училиштето и годините на младоста, па секогаш кога ќе се соберат, вистинско уживање е да ги слушам нивните разговори, се разбира, наслушнувајќи преку ѕидот од мојата соба која се граничи со дневната.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во мојата соба Абраш долго време стоеше без збор.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Но, добро, - предложив, ако не сакаш да ги видиш, ќе влеземе право во мојата соба и тие нема да ни здодеваат, ти ветувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мислам дека заспав во истиот момент кога мајка ми излезе од мојата соба.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Отидов во мојата соба и ѝ ја подадов дебелата тетратка со сини корици.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ја кренав в раце, ја изнесов од мојата соба и додека таа да се снајде, ѝ ја затворив вратата пред нос.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Само знам дека беше доцна кога тато ме префрли така заспан во мојата соба.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас си ги наредив шаховските фигури и токму кога почнав да играм шах со својот замислен другар Чучко, Бреза тивко влезе во мојата соба и ми се приближи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Наместо тоа, јас си го добив прекорот од мајка ми, дека имала жалби од соседите дека од мојата соба се слушала прегласна музика.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ме допрати до таксито и за последен пат изрази желба да преспие во мојата соба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Еднаш ја прашав мајка ми што е тоа што се случува со мене и со огледалото и зошто порано, кога бев помала, не му обрнував никакво внимание, иако во мојата соба стои откако паметам за себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Седам во мојата соба во Маврово, пролет е, и би требало да сум среќна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој влезе како да не му е јасно за што го викам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Една мисла ми ја поматува среќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Бреза! – вресна како да го колат еден ден, додека јас си чепкав нешто во мојата соба. – Брзо да си дошла ваму!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оваа е моја и овде јас сум главна, а ти си само случајно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Значи, седам во мојава соба, на прозорецот, гледам во потокот, Борче, не знам што му текнало, учи нешто во неговата, т.е. во собата на брат ми, што е сега привремено негова и, веќе реков, ги имам сите предуслови да бидам сосема среќна, а не сум.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Одејќи кон мојата соба, го слушнав брат ми: - Бреза, дојди малку!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми беше наместена за вечерање, и знаев уште пред да влезам во мојата соба дека и креветот ми е наместен за легнување.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Убав ден ти посакувам – ме погали по косата кога стигнавме во мојата соба и јас потоа долго стоев на прозорецот, сè додека можев со поглед да го следам неговиот шарен и сјаен килим.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само таа во нашето семејство знае француски. Ние тројцата сме „Англичани“.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Проблемот е во тоа што утре сум претпладне на училиште и што ќе морам да се вратам пред да влезат во мојата соба и да ме разбудат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Почнав да барам книга за читање, но ниедна не ми фати око. Сите ми изгледаа неинтересни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И што добив како одговор?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А не сум.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На вратата од мојата соба беше залепено уште едно писмо: „Гонцо, брат ти е „у шема”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не сфаќа дека веќе не може да ме смета за мала и дека мојата соба е само моја и само со моја дозвола може да влезе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Си влегов веднаш во мојата соба, кога таму – што да видам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дури тогаш забележав дека е тоа некоја книга на француски што мајка ми ја заборавила во мојата соба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се двоумев за миг дали да се преправам дека не сум го чула и да поминам натаму или...кога тој уште еднаш повтори со многу нежен, неочекувано нежен глас: - Брезичке, Гонцо, влези нешто да ти кажам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми понекогаш ми приредува такви изненадувања, но и јас не ѝ останувам должна. Ѝ возвраќам на ист начин во слични пригоди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама не велам, оти тоа би звучело многу невоспитано, па си молчам и одвај чекам да ме остават на мира, да си влезам во мојата соба и да застанам пред големото огледало што ми е крај креветот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама би можел да биде таков макар во роман ако не во стварноста – си помислив огорчено и си отидов во мојата соба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја слушнав како тивко влегува, па се приближува кон спалните, ја отвора најпрво вратата кај брат ми, здраво мило, како си, го прашува, потоа продолжува кон мојата соба и ете ја кај мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во темнината на мојата соба растеше, и растеше, и сета ја исполни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Немој да си ми ја испила кока-колата, ќе те скршам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, пак, да ми ги отвора фиоките и да ми зема пенкала и ливчиња, никако!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мојата капа за сонце – онаа која она момче што беше со луѓето во паркот ја имаше ставено врз својата глава – стоеше на мојот кревет.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Голема, темна и тешка тага.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Бато – го пресретнав уште на врата – дојди малку во мојата соба!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А во огледалото, што да ви раскажувам, што сѐ се гледа! Ужас еден! Сѐ од лошо -полошо!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Додека летавме, а и кога дојде во мојата соба, ми се чинеше поситен, помал, би можела дури и да помислам дека е на моја возраст. Ама не беше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Па, не знам, сè нешто наредува, вчера, замисли, ме натера да си ја средам собата и кога јас се побунив и убаво ѝ објаснив дека мене нередот воопшто не ми пречи и дека тоа е моја соба, па што сакам во неа ќе си правам, таа строго и грубо ми рече: Ти така ќе постапуваш кога ќе бидеш во своја куќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што прави мојата девојка? – ме прегрна и ме бакна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од ѕидовите право во мене гледаа моите идоли, артисти, пејачи и спортисти.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ауу, овој ептен бил лут, си реков и си влегов во мојата соба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)