Сега беше добро што барем за извесно време заборавив на бунарот, на сувото и мрачно дно што ме ужаснуваше.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Така човек се мрда по темнините и форфоресцира на мрачното дно на стварноста, осветлувајќи ја својата темна патека со сјајот на тие букви.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)