мрачен (прид.) - хумор (имн.)

Зарем се нема речено во мрачен хумор: Малата земја е како бара со големи крокодили!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мрачен хумор на бела позадина јин без јанг Црноризец храбар Гинис и Човекот во црно.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Ако првата книга тоа го наслути, „Нова Пасквелија“ несомнено потврди дека со Чинго во нашата литература стапи автор кој загрижено и ангажирано го набљудува животот, бескомпромисно го одразува сето она што се одвива пред неговиот љубопитен поглед и дека таа загледаност негодува и се напрега до прснување, до иронија, до темен, мрачен хумор секогаш кога во тој живот пукаат нишките на хуманото и разумното, секогаш кога се расплинува и исчезнува правината, кога згаснува идеалот, кога зацарува глупоста и незнаењето, секогаш кога заблудите и грешките ќе ја изопачат и убијат убавината и човечноста.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)