Парадоксот во оваа драма наречена живот ме научи дека секоја наредна минута е нова можност да изменам се.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Можеби дишиме во хармонија со универзумот но работите не можат да се случуваат без да се наруши рамнотежата, затоа животот не е лесен ниту пак има имитации или реминистенции под светлината на сцената наречена живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Неколку минути пред смрта, повторно да се родам, на работ на животот на почнам да живеам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Откако ги смирив страстите без поголем напор се навраќам на драмата во неколку чина, наречена живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Хармонијата е чувство кое мораме сами да го создаваме, бунтот против баналното секојдневие да го претвориме во продуктивни часови на креирање убавина, радост, среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Сите сме фрлени во овој несовршен, енигматски, интригантен свет, без каење тргнуваме во потрага на судбината, без никој да не праша дали сакаме да бидеме дел од непознато патешествие наречено живот чии крај е смртта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Ако животот е театар, тогаш добро го одглумив.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Паралелно со развојот на сликарството во реализмот, а по него и импресионизмот, кои ѝ даваа неприкосновен приоритет на објективната, необременета визија, Раскиновата идеја наречена „невиност на окото”, постепено се трансформираше во активен естетски принцип.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Како што Џон Раскин напиша 1850. година, „без свеста што тие означуваат... како слепец што би ги видел кога одеднаш би го обдариле со поглед”; трето, способност да се види зад појавното, да се допре до „суштината” на работите; четврто и последно, им дава на ретките, достапен поглед во мистеријата наречена живот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)