наш (прид.) - близина (имн.)

И беше темно, ужасно и опасно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мите, кој стоеше во наша близина, се приближи за подобро да чуе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Од каде, пак, можеме да бидеме сигурни дека „сепак, не се движат незабележано во наша близина?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А таа старица седеше со ќерката во наша близина и исто, некојпат весело гровташе.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јас и Бреза тогаш обично вечераме, а татко ми и мајка ми седат заедно со нас, или се тука некаде, во наша близина, и нешто си разговараме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
На крајот, пуштија весела комедија и ние, заборавајќи на сѐ, весело се смеевме.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Чекоревме натаму кон следниот поход слушавме гласови во наша близина суровите проклетници печеа срна и дрмаа шишиња со ракии и вина
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Зар е пишано, си велам, постојано да бидат во наша близина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во наша близина се скрши гранка, крекна некоја птица, месечината се скри зад некој облак и...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)