Се разбира со насмевка што бара разбирање за нашето манипулирање со привидот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Насмевката ни е потребна само за да ја одбележиме границата или моментот кога свесно пристапуваме кон можното манипулирање и со сопствените размисли?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)