Се разби-ра, спиеше будно: секој час ушите ги начулуваше при најмал шум што би го произвел стопанот превртувајќи се во постелата или менувајќи го ритмот на дишењето.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
На плашливиот крик на јастребот, змијата, која реагира на најмал шум, се разбуди, кревајќи ја главата кон нив.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
XIII Боже, што сè не ќе доживееме, рекоа луѓето кога станаа изутрината, кога почуствуваа како да се наоѓаат во стаклено ѕвоно: секој глас, секој звук, па дури и најмал шум - се слушаше кристално јасно, како да се одбиваше од нешто, како да се умножуваше; се мешаа гласовите на луѓето, на добитокот, на кокошките, на птиците, плачењето и викањето на децата, трчањето и тропањето на коњите и магарињата, чкрипењето на вратите - сѐ се мешаше и сѐ се одбиваше умножувајќи се; некои ги ставаа дланките на ушите, ги лепеа и одлепуваа, слушајќи во ушите некое непрекинато: ва-ва, ва-ва.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Оние што биле на нозе ја дочекале Ганка со тапо вкочанети лица.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тоа беше нејзината изразена свесност, за сегашниот момент, толку јасно забележлива, што дури и најмал шум, создаден од околниот ветар, можеше да ја натера да мрдне со клепките и да ја промени положбата на лежење.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Кон нив сè било свртено со заби и со нокти, се морничавеле од најмал шум, глас или какво и да било движење.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Леонард Мид ќе запреше, ќе ја накривеше главата, наслушнувајќи и погледнувајќи, а потоа ќе ја продолжеше прошетката без ниту најмал шум.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)