негов (прид.) - вода (имн.)

Очекуваш, неговата вода е во бунарите, во подземните пештери, каде злокобна чека засекогаш да те зароби во мазната прегратка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Филозофот се насмевна и праша сосема непритворно: „Зарем треба да се испие цело море за да се сфати дека неговата вода е солена?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Водата, самата вода, неговата вода, го беше поткопала ридот и го отвори минатото, ровко, растресено, со по некоја коска овде-онде.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)