И покрај врската со авангардата, Ворхол, како и другите автори во рамките на американскиот андерграунд, најзначајна врска воспостави токму со Холивуд, и тоа во негација на неговата естетика.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Барем за машката култура, вистинската политика на филмот лежи во неговата естетика: неговиот стил го надминува она што го пренесува неговата видлива порака.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Веќе констатиравме дека 98 Margina #15-16 [1995] | okno.mk Ворхол е иконографски, па и идеолошки силно национално обележен; но неговата естетика пред сè е европска.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Накратко, класната, расната, етничката, сексуалната и родовата политика на филмот е прилично ужасна.
Тие политички петна, меѓутоа, не го смалуваат естетскиот успех на филмот, особено кога се гледа со правилна дистанција и иронија.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Филмот е бележит и поради улогата на Батерфлај Мекквин, која не е именувана во екипата, а која ја игра црната прислужничка на Милдред, Лоти, на некој начин најдивниот лик во целиот филм, но исто така и средство за упорно, жестоко расно стереотипизирање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Неговите рани филмови се фундаментално филмски, сижето во овој случај нè одвраќа од вниманието кон медиумот, а и самата постапка е елементарна.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Затоа неговиот метод може да се нарече концептуален документаризам.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Многу режисери, за разлика од Флоренс, го третираат актерот како коавтор на претставата, дури некои кои имаат силна и интензивна врска со режисерот, се претвораат во центар на неговата естетика (на пример, Чеслак во „Беден театар“ на Гротовски).
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)