Тој беше сам, сосем сам, освен неговиот мачор, кој беше крај него, мјаукајќи по него додека тој одеше.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Откога беше сѐ готово, тие си отидоа дома и му нарачаа на Зоки убаво да ја чува накитената елка, зашто неговиот мачор може нешто да собори.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)