ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Повремено ќе се пипнеше овде онде, за да се увери дека не си замислува само дека неговите мускули стануваат позаоблени, а неговата кожа позатегната.

Движењето на неговите мускули и реакциите на нервниот систем, мерени од соодветни медицински направи, е поврзано со жива сликовна/графичка и звучна претстава на мониторите и MIDI музичките инструменти, такашто неговата со технолигијата забрзана, набљудувана, стимулирана (и со тоа дијалошка) екстатичност, инсценирана во перформансот (во своите последни перформанси употребува и робот со камера во „главата” која истовремено го снима), визуализира и произведува звучни ефекти.

Низ неговиот перформанс, се чини, како Jean Baudrillard да ја развивал својата мисла за приклученоста на телото и за протетскиот сензибилитет; Stelarc е со 100 и повеќе метри кабел приклучен на различни апаратури, исто така електронските додатоци го спојуваат во нова, да ја наречеме франкенштајновска целина, неговото, со додаток на трета електронска рака крајно артифицелно тело.

До врвот на јазикот почувствува дека му прсна жолчката горчливо разлевајќи се во секој негов мускул, во секое конче на неговото месо.

Тој звук се качуваше полека по неговите мускули и се спојуваше со ехото на неговите слепоочници.

Или - Мануш се добрал до пленот и во алчноста, без страв од неговите мускули, вешто се искрал во мракот оставајќи го да чека, да не дочека...

Па така првиот налет на тоа ноќно завивање за миг го прекина неговиот сон, за миг ги затегна неговите мускули и го стави во состојба на полна готовност пред оваа страшна опасност.

Стоеше на прозорецот, низ кого денот ги процедуваше своите малукрвни, придушени одблесоци во неговата одајка, по ноќта, чија што црна темничина ја разнесуваа на парампартали оние гладни завивања на дивината, пробивајќи се при тоа и во неговиот сон, а сега поминуваше со дланките по рамениците, што му беа тврди, еден огромен, црвенокос човек, а врзан во таа зачмаеност; секоја нишка од неговите мускули, навикнати секој ден да го имаат она живо оптегнување и да просребруваат притоа сега беше останата да изумира во таа самота; секоја негова мисла, навикната постојано да ја има во себе смислата на она, што го работеше, сега, кога немаше што да се чини и на што да се мисли, остануваше пуста, како катче полно застојаност и пајаџина.

И сето тоа сега наеднаш беше сосема будно во неговите мускули и Змејко сега немаше ништо, што би му спротивставил на оној напен во неговото тело и истрча.

А тој трмееше под бремето на својата тешка болка, која на еден ваков нечесен начин му ги врзуваше беспоштедно сите негови мускули и сето време мрмореше нешто и гледаше пред себе со широко растворените очи на страот, кои веќе не можеа да видат ништо во неговите природни бои, пред кои сѐ друго, освен тој страв, остануваше скриено.

Но разумот, еден во некој од тројцата по облик исти Онисифоровци, се усвитувал да сфати што се случувало.

На работ на клепките му се собирал мраз. Тоа биле мигови во кои и омразата испарувала од неговите мускули.