Во таа негова наредба и расправија влезе Шаќир со еден од селските работници и ја прекина дискусијата, поправо Толевата викотница, оти Толе слабо даваше некој да му пререкне за ова прашање.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Ајде, коџабаши, конак за осумстотини души аскер и тројца забити, — му нареди мудурот во Витолишта на коџабашијата Трајка, а овој ги собра сите аази и одведе во секоја куќа по пет души војници Анадолци од груби погруби, од гнасни погнасни, погани, просто ѕверови.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тоа не покажа ни знак на колебање, на уплав, или некаква непослушност на неговите наредби.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Прво рипнуваше на Толевите наредби; рамо до рамо со Брниклијата напаѓаше на Расимчауша и уште за влакно што не падна на место од еден од аскерските куршуми што му просвире крај ушето со обетката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Толе стана пред зора и го побара Бешот и другарите, а овој на брзина му ја кажа новината и му го доведе мелничанецот да слушне лично од него.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И селаните се позарадуваа кога го видоа Шаќира, бидејќи и него го знаеја од каде иде и што работи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Нека видат и осетат дека султанот повела овдека, а не некакви Толе Пашовци, војводи и комити. Со тие зборови се збогува Бахтијар и си отиде во Битола да ја проведе зимата, заплашувајќи ги бимбашиите дека ќе ги посети да се убеди дали оваа негова наредба ќе биде исполнета или не, што и го направи баш сред зимата, околу свети Атанас.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Толе ги беше научил луѓето од својот „пашалук" слепо да ги исполнуваат неговите наредби.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Толе таа ноќ спиеше со Ќосото баш кај тетка му на овега во Полчишта и нареди никој да не го беспокои ноќеска, па макар јузбашијата со сиот аскер да го сардиса: — Утре на видело ќе се расправам, кој сака нека иде! — беше последната негова наредба пред спиење.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И чекаше да се осамне за да тргне со самиот домаќин Тодора Чачев со двете маски и магарето.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тој вика и пцуе на албански кога некој не ги извршува неговите наредби, Едни во камионите, други во купови го фрлаат оружјето и се тргнуваат настрана.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Неговиот остар глас и строгите барања до најмала ситница да бидат извршувани неговите наредби, па и острите казни, лесно и брзо ги забораваа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но тоа беше само претпоставка по неговата наредба која ме збуни и ме пресече.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Неговото име сега се запиша врз портата од северната страна, џамијата што народот сега ја викаше „шарена”, по негова наредба доби уште многу разнобојни плочки дури и на турбето, па и голема дрвена врата на западната страна, целата искитена со источнички шари.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Меѓу другото, тој истакнал дека САД во војната ќе ги поддржуваат Велика Британија и сите држави што ќе застанат на нејзина страна и ќе ги вложат сите воени напори и ќе направат сѐ „Англија да не ја загуби војната“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Во меѓусебниот разговор Донован истакнал дека и покрај тоа што не ѝ припаѓал на партијата на Рузвелт, сепак на Балканот допатувал по негова наредба.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
На овој истиов поп и на кефалијата еден од чифчиите од Букри, им раскажа на Атпазар во Битола, дури ги држеше воловите од бегот што беа за продавање, како нивниот бег сите ги затвора ноќе во кошарите заедно со стоката, некои дури ги врзува за јасли со долга ортома за да можат да им турат сено на коњите и воловите; како наутро ги одврзува за на работа, им удира по десет грбачи да не зборуваат зашто се робови и им ги предава на ќаата кој по углед на бегот и по негова наредба, барем по три пати на ден им удира по десетина-дваесет грбачи; како за мали кривици ги врзува летно време по цел ден за некој дирек или дрво голи и намачкани со мед или маст, да се збираат мувите и осите на нив; како посега на честа на секоја млада жена и девојка што ќе му се допадне, а веќе првата ноќ по венчавањето младата невеста ќе ја преспие со бегот на кулата, тоа си е адет и закон.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Дилемиве за кои зборувам, а и оние кои засекогаш ќе останат недоречени, ги разместував и средував во размислите во некоја од самиците на затворот по она мое неконтролирано однесување откако го бев слушнал разговорот на Катерина со Јана и Мирко Банде од канцеларијата на Роман Гигов Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
На судијата му е дозволено да заборави да ја истакне и онаа многу важна поединост: дека двете жени биле и платени чиновнички токму на тој Мирко Бунде; дека биле задолжени да извршуваат негови наредби, а дека нивната работна обврска била трагањето по грешките и непримерното однесување на авторите и другите работници од културната сфера со нагласка не само на нивните либерални, националистички па и анархистички сфаќања туку и однесувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Сето тоа го рече со таков глас што не смеев да го препрашувам, мирно ја исполнував секоја негова наредба, си ги ставив дланките на очи, замижав.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Зар не побара Црн Киро, од претседателот на судот, на она судење на домашните предавници, да го доведат големиот ѓавол за да потврди и самиот дека тој му бил наредбодавецот да постапува онака како што постапувал со борците за слобода?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дури и ѓаволот ќе го повикаат на помош, да потврди дека злото е извршено по негова наредба.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И, еве, сега побара од мене да направам столче за малиот и јас ја исполнувам неговата наредба“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Јас познавав и друг градоначалник, мошне слабичок, кој веднаш од граѓаните беше прогласен за слаба фараонова крава и подоцна, ниту една негова наредба веќе не можеше да има сила.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Јас познавав еден градоначалник, кој макар што одлично ги знаеше законите, но успех немаше, затоа што се задушуваше од маснотиите насобрани во неговото тело.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)