И нема училиште во Костурско во кое не виси неговиот портрет.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„Ова е сѐ што ќе остане од мене,“ рече Рајнер собирајќи ги портретите, „а и тоа еден ден ќе се претвори во прав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Понекогаш заедно ги гледавме неговите портрети кои ги имаше изработено човекот кој му беше бил како татко.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Со огромно задоволство раскажуваше интересни анегдоти или интересни доживувања од неговиот живот, најчесто од периодот на неговите студии во Скопје: еднаш во текот на некое предавање по литература од страна на познатиот српски писател Бранислав Нушиќ (со влашко потекло, исто како Димовци, човек кој ја обожаваше Битола, неколку години живееше таму, дури и се ожени со битолчанка!), Петар скришно нацртал негов портрет – карикатура.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
111 Неговите портрети на минувачи, изложени - меѓу другото – на Биеналето во Венеција, во Центарот „Жорж Помпиду“ и на Шанзелизе во Париз – ја поставуваат случајноста во центарот на создавањето значење, истовремено егзалтирајќи „химна за потенцијалната и непознатата креативност, за не-признавањето на уметникот-поет кој е избришан од историјата“ (Акилe Бонито Олива).
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
140 Braco Dimitrijević, Interview with Jean-Hubert Martin (2005) цитирано во Braco Dimitrijević. „The Casual Passer-By I Met at 3.01 pm, Philadelphia, April 9, 2007.“
“ Slought Foundation Online Content. [11 October 2007; Accessed 15 May 2008]. .
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)