Ми се задржа на левата клепка, наполно слична на бисерно зрнце.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Предребни биле неговите солзи за да обеспокојат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Не плачи, Фридрих… Не плачи,” му вели, а потоа одново го фаќа за рака, и го поведува натаму по паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Дотогаш не верувал во смртта, барем не во ваквата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Плаче како мало дете. Неговата мајка вади марамче, ги брише неговите солзи, а потоа и мрсулите кои потекуваат по неговите масивни мустаќи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Се присети кога сокриена во плевната го гушкаше јаренцето бришејќи ги своите и неговите солзи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сестро! Сестро! Дојде редот пак да се видиме – заврши Арслан и две негови солзи и капнаа на Анѓа по косата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Една негова солза, пладневно врела, ми капна на чело.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)