недостижен (прид.) - далечина (имн.)

Таа разговараше со него од недостижна далечина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Реката го лажеше - и беше пред него, и трепереше на недостижна далечина.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И тој останува само со придушено дишење и со потисната свест за нешто што не смее да се случи, за нешто што треба да се постигне, но што сега, некако, отскокнува во недостижна далечина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)