Сите го чувствуваат цутот и не мислат на него сал човекот во тремот во нем разговор со дрвото го брои цутењето што повтор му се враќа.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Тишината и немото простување трае долго, а толку долго трае и немиот разговор на Пелагија со него.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Две крави и стап во нем разговор со тревите околу нив се движи сивото око на денот умореното око на сонцето.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Малечката Пелагија ги има свиено своите малечки раченца околу вратот на мајка си, само очињата ѝ се свртени на кај жолтокафеавиот Мурџо, кој, врти со опашката како со кадела, ги шета очите лево и десно, повеќе нагоре, како да се во некој нем разговор со очињата на Малечката Пелагија.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Тогаш почнуваат нивните долги, неми разговори. Се гледаат и си ги упатуваат мислите еден кон друг.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)