непознат (прид.) - земја (имн.)

Таа се собира во себе и се смирува како стаклеста водна површина.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тој сега сакаше да раскаже како живеел и што видел во туѓина и што донел во куферите оставени во опустената куќа од која отиде пред неколку години преку мориња кон непознати земји да ја пресметува во себе големината на планетата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој ја истражува непознатата земја на нејзиното лице со пламнатите очи.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не чини нашите херои да шетаат по туѓи градови и непознати земји, ѝ рекле кога ја викнале да поразговараат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)