За стимулирање (а не изумирање) на нашите нервни клетки потребно е да се градат односи, а односите се градат со ситни неправилности, избочини, асиметрии, со постојаните потсетувања дека постои Другиот, светот, небото, оклопот на желката врз кој престојуваме.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Кога ја слушам најавната шпица од вестите одма почнуе желудникот да ми се тресе и да ми предизвикуе немир у организмот, а кога ќе излезат портпаролите тогаш нервните клетки ми треперат и мислам дека шеќерот у крв ми се покачуе па ми доаѓа да дрмнам две ракии за да го вратам духовниот мир.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)