За Хабермас (чијашто теорија за структурната трансформација на јавната сфера и нејзините импликации врз демократијата ќе бидат разгледани во повеќе детали во Глава 3), јавната сфера е универзална и затоа во секаква значајна смисла „просторно неиздиференцирана“.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Имено, додека 79 Tim O’Sullivan et al., Key Concepts in Communication and Cul- tural Studies (London: Routledge, 1998), 250. 80 Jürgen Habermas, The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society (Cam- bridge, Mass:MIT Press, 1989), 27. 81 Andrew Edgar and Peter Sedgwick, eds., Cultural Theory: The Key Concepts (London: Routledge, 2004), 227. 72 дискусиите за идејата на јавниот простор секогаш имаат нагласено просторна димензија и се однесуваат на специфични јавни места, дебатите за јавната сфера обично не поседуваат таква просторна димензија.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
А не се ни трудев да си ги научам студентите како да ја изговорат репликата, се разбира – предметот не ми беше геј- верзија ниту на Пигмалион ниту на Мојата красна леди и не бев некој геј- професор Хенри Хигинс, што зел да ги учи разните Елизи Дулитл од Ен Арбор како да му дораснат на геј- кругот – иако на крајот предавав за карикатурата и се трудев да ги изведам нејзините импликации, како што правам и тука.
А какви се тие импликации?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Оваа процедура и нејзините импликации на добар начин ги сосредоточи историчарот Зигмунт Бауман: Во споредба со ова, модернизмот никогаш не поставал слични прашања за универзалната заснованост на својот статус.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)