Точно беше она што го бев слушнал за неа: разлеваше околу себе некоја таква состојка (да ја наречеме илузија) што ве опијанува па вие верувате дека ви е на повидок облак создаден во миризлива градина, од нејзините цвеќиња.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Во градината прво ќе ја поздравеа новите цутови на нејзините цвеќиња, па блесокот на бојата на некој новоузреан плод и, на крајот трите кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)