нивен (прид.) - акција (имн.)

Луцидниот Климент Камилски, кој многу добро ја познаваше француската книжевност, намерно му ја даде на читање книгата од Флобер на Татко, за во крајна линија да го соочи со опасностите кои можат да произлезат од нивната акција на чистење на османскотурски зборови по падот на Османската Империја, со нивните автодидактички познавања на лингвистичката наука, во времето на нејзиниот подем, да не се најдат во позиција на Бувар и Пекуше, да не биде разбрана нивната мисија како на балкански Дон Кихот и Санчо Панса, да се најдат на потсмев на луѓето на своето време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски, иако добро знаеше дека Татко пренесува мисли од книги за смислата на постоењето или непостоењето на турските заемки во балканските јазици, со кои како да сакаше да ја релативизира нивната акција, остануваше упорен на своите аргументи да ја продолжат мисијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Христо Силјанов ко својата книга “Освободителните борби на Македония“ (том I, София 1933) им дава достојно место на гемиџиите и на нивната акција и за првпат одделно се задржува на последиците од Солунските атентати.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Впрочем, тие го знаеле неговиот став и нивното евентуално среќавање можело да има само информативен карактер, Делчев, колку и да симпатизирал на нивната акција, бил револуционер кој ослободувањето го очекувал од свесната акција на широките обесправени маси и сѐ што правел на револуционерен план секогаш првенствено ги имал на ум интересите на Организација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гемиџиите сакале нивната акција да трае по можност што подолго, за да се држат и Турција и Европа што подолго во напната ситуација и што подолго да се пишува и зборува за Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Од друга страна, тие се плашеле дека нивната акција ќе биде наполно успешна ако извршителите во исто време мислат како да го спасуваат својот живот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Виктор Берар, француски научник, балканолог, добар познавач на Османската империја, блескав заштитник на македонската кауза и на борбата на Македонската револуционерна организација, смело ќе го дигне својот глас во полза на гемиџиите, величајќи ја нивната акција како херојско дело.“ ...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој се обидел да го убеди дека нивната акција ќе биде многу штетна за делото воопшто, дека Внатрешната организација зела веќе решение да дига во летото востание и дека анархистичките акции се предвидени ако востанието не ги даде очекуваните резултати... Но, попусто.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гемиџиите овие последни денови од животот ги поминувале шетајќи се низ новиот кварт “Пиргите“ во дискусија и размислувања за успехот и ефектот на нивната акција.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Успехот на нивната акција зависле речиси исклучиво од можноста да се најдат парични средства и динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Со тоа треба да се докаже дека „виновник“ за ситуацијата во која се нашле Македонија и МРО по атентатите не било само Гемиџискиот кружок, туку првиот човек на Организацијата зашто и тој ги помагал и ја одобрувал нивната акција.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие не размислувале многу за последиците од нивната акција, дека и тие би можеле да бидат тешки.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Немајќи динамит, немајќи пари за издршка, гемиџиите штом разбрале дека цариградската група била уапсена и нивната акција провалена, решиле да го напуштат Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)