На дел од отвореното небо, неопределиво парченце кусо ослободено од октомвриските облаци, лежи некаков призрачен белег, зрачен мраз или разјадена месечина и ѝ ги граба на темницата запизмените раненици, го отргнува од неа заедно со нивниот грч, и нивната безнадежност.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сега, на старост, сфати колку многу му тежеле тие чувства, колку многу го притискала нивната безнадежност.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)