Тоа се гледа од титулите што ги носеа македонските големци и од нивното влијание во империските работи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Под нивно влијание во дискусиите и советувањата се оцртала една линија, едно сваќање, што ја отфрлувало идејата за „класично“ прогласување на востанието, а како најефикасен начин на дејствување се предлагала тактиката на перманентни напади и терор против турските административни власти и установи.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)