Сега оддалеку гледам како врват низ улицата сребрена, дишејќи го воздухот на бесмртноста, без да ме примат во нивната дружба, на нивните идновековни патувања низ безбројните златни улици, покрај милионскорачните мозочни аудиториуми, во милиони разнобојни глави на планетава.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Оваа нивна дружба не им откина на нивните родители.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тргнавме со нивниот автомобил, претпоставувам беше на момчето кое ми изгледаше статусен и тука ја наоѓав причината за нивната дружба.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тоа си го толкуваше со нивната дружба од детинство и ја сметаше за сестра.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)