нивен (прид.) - желба (имн.)

„А, тоа е MacGuffin.” „А што е тоа MacGuffin?“ „Направа за бркање лавови во Шкотските висорамнини.“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Бидејќи не можеше да биде ништо друго освен она што нејзините родители сакаа да биде, а нивната желба беше таа да биде момче, Џоан можеше единствено да биде - ништо.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во однос на повоеното уредување, истакнувал дека сојузниците ја декларирале “нивната желба по војната секој слободно да гласа за оној режим што го сака“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Еве, повелете, тука сум!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Трчејќи ќе ги прескокнат и двоумењата, и сомнежите, па се она што го посакуваат ќе се најде застанато покрај нивната желба!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Доволно е само да ме поттурне нивната желба.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Овој пат и вистински подзастанав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тие веруваат дека владеат не само со моите помисли туку и со намерите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ова што штотуку го изнесов тука, се разбира, не е теорија за она што ја предизвикува машката хомосексуалност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е ни чудо што хомосексуалната желба редовно клони кон опседнатост со апсолутно, неовоземно совршенство, со беспрекорни архетипи или платонски суштини (совршено убавиот маж: Дорјан Греј; технички беспрекорниот лик на убавиот маж: „Совршениот миг“ на Роберт Меплторн; совршената оперска дива: лисабонската Травијата).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А протогеј-субјектите реагираат на настраното нудење на одредени одлики или состојки на тие главнотековни облици што комуницираат со чувството на тие деца за различност, со нивната желба за бегство и со нивната волја да замислуваат алтернативи, како што тоа го срочил Бери Адамс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, еден процес на социјализација во машките геј-културни практики може да започне во раната возраст, долго пред почетокот на активниот сексуален живот и пред почетокот на возрасното учествување во некоја геј-заедница, затоа што протогеј-субјектите уште на таа возраст започнуваат да создаваат или, можеби, само да изнаоѓаат нестандарден однос кон сексуализираните или обродените вредности што се врзуваат и со главнотековните жанрови на дискурс, на чувствување, однесување и лично изразување и со културните облици (мјузиклите, трагедиите, мелодрамите, историското конзерваторство, разните естетски практики и интереси) и нивните сврзани емоционални облици во индивидуалното однесување, кои ги отелотворуваат, распространуваат, рутинизираат, зајакнуваат и консолидираат тие жанрови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бидејќи му посветуваат толку многу самотно време и самотен труд, уште од рана возраст, на изучувањето на особените одлики на своите идеални предмети на љубовта, утврдувајќи кои комбинации на одлики – или кој општествен облик – најточно соодветствува со зацртаното во нивната желба, геј-мажите се склони, додека сѐ уште се мошне млади, да воспостават многу подробна и строга умствена слика за она што точно го сакаат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Децата може да бидат во некоја ограничена мера изложени на високоразвиените културни облици што содржат и што одржуваат жанрови на дискурс и на изразување – а дури и да се изложени уште од рана возраст на, да речеме, мјузикли или на мелодрами, можеби нема многу да извлечат од нив – но тие се длабоко изложени на стиловите на лично изразување што тие форми ги дефинираат, бидејќи таквите стилови на изразување го обликуваат секојдневниот емоционален живот и ги конструираат разните прагматични начини на кои старателите на децата зборуваат, се изразуваат и се поврзуваат со децата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наоѓаше нешто заедничко во таа нивна желба и со сета душа се радуваше што овој ден му донесе една таква целовита средба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој, пак, Мустафа ефенди, сиот напернат и сиот облечен во срма и кадифе, и од порано известен од страна на прилепските првенци за намерите на потковичаните да дојдат кај него и да му предадат за султанот писмо и план за ѕидање на црква, општина и училиште и за нивната желба да се измират со Хаџи Ташку, ги дочека силно израдуван.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Одржа една куса реч во која ги пофали потковичаните што се одѕвале на желбите на султанот, (да му се илјада години и севишнот да му ги умножи блаженствата и радостите) за општественоравненство на народите во империјата, ги прими планот и писмото, (покрај парите за такса Максим му тутна и едно навезено кожно ќесе со лири) и испрати по Хаџи Ташку - милум или со сила да го дотераат; рече Измирувањето со тој кодош има пред мои очи да стане.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Стрико ми Ото многу знаеше: немаше област за која не беше добро поткован: социологија, литература, музика, архитектура, за сѐ: и навистина: знаеше сѐ и сешто.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се разбира, за кум го одбрале пред да му тргне колата прудолу, а јас, јас по нивна желба сум му кум на едно мало дете кое сега, откако ме сметаат за црна овца, со страв го држат што подалеку од мене.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тие се крилја на мртва птица и со нив е умрена и нивната желба за лет, за милување. Ослушнував.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
За општата публика деридијанската порака е во најдобар случај несогледлива, а многу почесто, потполно бесмислена.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Иако нивната желба беше да бидат широко прифатени од општата јавност, и со тоа да станат дел од општата култура, философиите обично беа предмет на расправа само во рамките на многу мал круг.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Уште една карактеристика што Дерида ја споделува со повеќе филозофии е дека тие речиси остануваа недостапни како во кула од слонова коска.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Исто така, се укажувало дека учеството на Македонците во антифашистичката и народноослободителна војна главно било мотивирано од нивната желба за отфрлање на странската доминација и Македонија да им биде оставена на Македонците.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тоа, според нив, било резултат на националното сознание, кое било најсилниот "фактор во политичкиот живот во Македонија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Слобода... Нивна слобода - нивна желба и наш пораз и понижување...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И покрај нивна желба, Мече и Беличот беа раздвоени.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
А единствената нивна желба е да ги остават да се наспијат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)