Секако дека нараторот ја игра основната улога.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За мене беше неопходно да се остави простор за трансформирање на внатрешната енергија, и така јас морав да создадам однос помеѓу телото и искуството на набљудувачот како оној помеѓу масата на материјалот на скулптурата и празнината.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но ова е изразено не само во неговото скицирање на изложбата туку исто така во неговата селекција на скулптурите, нивната позиција, нивниот однос со просторот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ова покажува колку Бојс беше чувствителен за исходот на уметноста и на скулптурата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој го имаше предвид начинот на кој делата беа инсталирани; тој целосно ги објаснуваше своите идеи во овој однос, опишувајќи ја нивната позиција и меѓусебен однос, како тие треба да бидат сместени, и како да бидат изложени во иднина.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Нараторот мора да знае како да ги одбере 90 Margina #11-12 [1994] | okno.mk и да ги реактивира моќта и енергијата на прав начин.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Беше неизбежно, порано или подоцна тие да ја направат таа објава: логиката на нивната позиција го бараше тоа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Деконструкцијата е претпоставена на она што генерално се означува како “критички конструктивистичка”, или, ако повеќе сакате, “конституционалистичка” перспектива на светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Според оваа перспектива, животите на луѓето се обликувани од значењето кое тие му го припишуваат на сопственото искуство, од нивната позиција во социјалната структура, од јазичните и културните практики на индивидуата и на нејзините релации со другите.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Да ги земев, а тоа ни на крај ум, можеби ќе ја подобрев нивната позиција кај наредбодавачите, ќе го дадев својот доказ - „за мојата дволичност”, додека сталиничката држава ќе имаше доказ и право да се пресмета конечно со вратениот емигрант.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Колку и да не сакаше да си признае, и тој го чувствуваше гневот на претпоставениот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сите овие денови, додека се шушкаше дека некаде се крчка некој политички договор за примирје, од нивната позиција преку двогледи гледаа како долу во градот секојдневно минуваат возила, бели џипови со црни таблички и по патот се искачуваат нагоре кон селата, па потоа повторно слегуваат надолу, побргу отколку што се качуваа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)