Согласно на тоа големите (култни) политичари се антиуметнички гении, нивната појава во светот е одраз на една активна енергија чија тенденција е да се завладее и контролира (асимилиран атавизам).
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Лека полека нè јавна Транзицијата и новите војводи голобради дузенџии, кои и неродени знаеле колку лошо ни било до нивната појава.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)