Мајка, навикната на неговиот ноќен разговор со книгите, тоа го толкуваше како израз на семејната среќа што требаше допрва да настапи.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Наутро, по ваквите ноќни разговори, тој зборува тихо а гледа далеку. По неговото чело шетаат сенки.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)