Се прикажува дури и дека некој си титуларен советник, кога го беа направиле управник на некоја си одделна неголема канцеларија, веднаш си преградил посебна одаја, наречувајќи ја „биро“ и поставувајќи покрај врата некакви вратари со црвени јаки, со ширити, кои се фаќаа за кваката и ја отвораа пред секој што ќе дојдеше, иако тоа „биро“ одвај да можеше да собере една обична маса за пишување.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Последно застанување беше едно место каде што доцните залутани гости седеа надвор, на обични столови, околу обични маси.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)