Елиот предупредува дека секоја револуција во поезијата може да доведе до враќање кон обичниот јазик.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Јас ги збутав во печат зборовите од обичниот јазик.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Јас ги збутав во печат секогаш заминуваат, додека болните зборовите од обичниот јазик.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Значи, намерно или од некои други причини, Стојна се обиде да одглуми дека го заборавила првиот случај и писмото што го испрати се појави (но не знам кој го виде) дури по случајот број два, или, преведено на обичен јазик, со десетина години задоцнуваање.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Првото легнување на Стојна, што таа намерно сакаше да го забошоти, се беше случило кај нашата воденица покрај Пребег.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)