Кога Пелагија и Чана стигнуваат под Калето во Фестивална снегот е веќе повеќе од педа наткренат над земјата, а густината на снежинките што паѓаат вртложени од северот не дозволуваат да се опфати целиот незавршен објект, се наѕираат тук там некои контури како издвоени целини и заедно со црната зејната уста што требало да биде огромна порта од предната страна, во исто време внесуваат црно неспокојство во двете жени.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Но Семјон ме предупреди, и тоа уште таму, пред онаа тешка огромна порта, дека не смеам да бидам многу љубопитна.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)