ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Освен во исклучоци.

Практично да се доведат во прашање, покренувајќи или учествувајќи во преобразбата на некоја општествена состојба или состојба на свест чијашто натурализација и деисторизација е во интерес на поединецот, да се постави прашањето за историчноста на структурите исто така е настан или ветување за некој филозофски настан.

Навистина, што се случува кога народот себеси не си остава можност на избор, кога не негува барем две свои карактерни страни, и не ги востановува како токму своја општествена состојба?

А таквата општествена состојба е состојба на светот во којашто историјата не се дефинира во загрозената линеарност на чувствата на некакви си „историски цели” (финалност еднаш засекогаш формулирана, што ќе каже дека преминала од другата страна на финалноста на практичниот разум, во еден екстрем на вирулентно, логички недофатливо постоење), туку дијалошки, аналитички, се испрашува и раствора во самиот човечки живот.

Но, всушност, погрешно би било визуелниот стил на Милдред Пирс да се сведе на обично снимателство.

Таа сложеност не е ништо друго освен последица – неизбежна, иако, се разбира, не тотална или сеопределителна – на општествената семиотика на родот и на сексуалноста во еден хетеронормативен свет.

Голем број машки геј-културни практики ја нагласуваат женствената позиционираност на геј-мажите, активно поттикнувајќи си ги учесниците (од обата пола) да ја заземат општествено обезвреднетата и маргинализирана положба на жените, па дури и да ѝ ја преувеличат маргиналноста и деградираноста.

Треба да се разбере независно, во сопствена смисла.365 Со оглед на сиве овие размисли, не би било мудро да се обидуваме да ја концептуализираме машката геј-женственост, а ни оние машки геј-културни практики што може да изгледа дека се пројавуваат во неа, издвоено од истополовата сексуална желба, која е корелативна со неа.

Со оглед на тоа како се структурирани во хетеронормативното општество општествениот и душевниот живот, како се структурирани општествениот свет и човечкиот субјективитет, а и со оглед на непријателската осуда од хетеронормативното општество на хомосексуалноста и на женственоста, геј-мажите немаат многу-многу избор, освен да го заземат тој абјектен, феминизиран домен.

Таа единствена, трансверзална општествена состојба на мажите кои посакуваат мажи води до обродување на машкиот геј-субјективитет кое е особено и несведливо на обродувањето на ниедна друга субјектна положба. ‌Така, машкиот геј-субјективитет не може да се асимилира ниту во субјективитетот на хетеросексуалните жени, како што би укажале некои теории за третиот пол, ниту во субјективитетот на стрејт-мажите, како што би сакале некои застапници на геј-мажественоста.

Но, има и една мошне конкретна идеолошка придобивка што произлегува од дефинирањето на хомосексуалноста како политичка и општествена состојба, а не како субјективна: таквата чисто политичка дефиниција на гејството помага да се осигура дека хомосексуалноста никогаш повеќе нема да се сфаќа како душевна болест – како болештина за која треба да се обвинат геј-луѓето како поединци, наместо да му се стави на товар на хомофобичното општество во кое живееме. ‌Лезбијското и геј-движење, затоа, имало и тоа како добри причини да го обезважнува субјективното доживување на хомосексуалноста, да пренебрегне како ние ја чувствуваме хомосексуалноста.

Барем за машката култура, вистинската политика на филмот лежи во неговата естетика: неговиот стил го надминува она што го пренесува неговата видлива порака.

Не се како стрејт-мажите по тоа што посакуваат мажи и не посакуваат жени; исто, за разлика од стрејт-мажите, тие се асимилираат во женствена родова улога поради насоченоста на нивната еротска желба, дури и ако таа желба се изразува на сексуално агресивен начин. ‌Геј-мажите не се како стрејт-жените по тоа што се мажи, но како нив се по тоа што кон машкиот пол заземаат однос на посакување и што делумно врз таа основа се сметаат за немажествени. ‌Машки субјект на истополова желба, затоа, се обродува на сложени и честопати противречни начини.

Џоан Крафорд сосема доминира со видното поле, а секој нејзин зрачец чувство – незаборавно забележан со беспрекорната глума, со мајсторското осветлување на нејзиното лице и на тој нејзин дивен тен и со сјајните камера и монтажа – веднаш и речовито му се телеграфира на гледачот.

Машките геј-културни практики, затоа, се склони да си ги сместуваат субјектите, без разлика дали тие субјекти се стрејт или геј, во положбата на исклученото, на дисквалификуваното, на изведбеното, на неавтентичното, на несериозното, на патетичното, на мелодраматичното, на претераното, на извештаченото, на хистеричното, на феминизираното.

За да ја објасниме задоволително привлечноста на Милдред Пирс за гејовите, мора да извршиме стилска анализа на речиси секој кадар во филмот, да направиме поцелосна верзија на анализата што предмалку се обидов да ја исцртам за онаа една сликовна низа.

Тргајќи ја настрана експлицитната содржина на филмот во прилог на неговата мелодраматична моќ и раскошниот црносериски [филмноаровски] стил, уживањето на кампот во него како да го оправдува тврдењето на Сузан Зонтаг за аполитичниот карактер на кампот, за неговото претпочитање на естетиката за сметка на политиката, за неговата неутралност „во однос на содржината“ и за неговиот „начин на гледање на светот како естетска појава“.268 ‌Токму ова воздигнување на убавината до степен на врховна вредност (не само убавината на Џоан Крафорд туку и убавината на беспрекорниот мелодраматичен и кинематографски стил) и оваа релативна рамнодушност кон политичките услови во кои се остварува естетското совршенство, ја ставиле машката геј-култура на лош глас – особено меѓу феминистите – дека има реакционерна политика, дека е непријателски устроена против жените, дека ги прифаќа угнетувачките општествени состојби, дека промовира митски, а не критички однос кон примените вредности и дека соработува со силите на општествена доминација. ‌Но, машката геј-култура многу-многу не ја секираат критичарите и не се срами од своите љубови.

Ќе треба да го наведеме точното значење на секој од оние кадри.

Во тоа, геј-културата едноставно си ја признава положбата – пошироката општествена состојба во која се наоѓаат геј-мажите во стрејт-општеството – како и нејзиниот единствен однос кон сплетот од општествени вредности што одат со претежните културни облици на тоа општество.

А потоа ќе мора да ја сврземе вредноста на тоа значење директно со конкретната општествена состојба на геј-мажите.