ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тие понатаму се делеле на разни начини, носеле безброј различни имиња, а нивната бројност, исто како и нивниот меѓусебен однос, се менувале од ера во ера: но основната структура на општеството никогаш не се менувала.

Тие понатаму се делеле на разни начини, носеле безброј различни имиња, а нивната бројност, исто како и нивниот меѓусебен однос, се менувале од ера до ера: но основната структура на општеството никогаш не се менувала.

Некое толкување на машката геј-култура врз основа на некаква студија за геј-привлечноста на Марија Калас или на Теми Феј Бејкер или на Тоња Хардинг или на Опра Винфри или на принцезата Дијана и тоа како би можела да доведе до некои мошне поинакви заклучоци.

И силата/страдањето и гламурозноста/абјектноста би можеле да се сведат на поедноставна формула, на општа равенка, на основна структура дефинирана со бинарноста моќ и ранливост.

Сите тие треба да се одвиваат под истиот покрив.

Тие комбинираат и претставуваат единствен, уникатно вреден и горе-долу задолжителен општествен облик.

Во идеален случај, треба да ги имаш сите тие компоненти заедно – или воопшто да ги немаш. (Ова е тоа што Ворнер го нарекува „тотализирачка склоност“ на хетеронормативноста).465 ‌Со овој единствен облик на живеење се поврзани моделите на припадност во соодветна заедница, на јавниот говор и на себепретставувањето, на политичкото учество, слободата, семејниот живот, класниот идентитет, образованието, потрошувачката и желбата, општествената пројавност, расната и националната мечта, здравјето и телесното држење, довербата и вистината.466 Сите тие се поврзани со хетеросексуалноста како сексуална практика и преференција.

Одредени одговори на тоа прашање веќе дале студијата на Ричард Дајер за геј-мажите и Џуди Гарланд, студијата на Нил Бартлет за геј-мажите и Оскар Вајлд, па дури и студијата на Д. А. Милер за геј-мажите и бродвејскиот мјузикл, при што сите тие даваат мошне различни визии за машката геј-култура и за машкиот геј-субјективитет – иако визии што не се неспојливи со сликата што ја иcцртав тука.

Најпосле, би можеле и да осознаеме една поосновна и поопределителна одлика на нашиов свет, една основна структура на општественото значење што досега не била издржано испитувана: сексуалната политика на културниот облик.

На пример, класичниот есеј на Ричард Дајер „Џуди Гарланд и геј-мажите“ ја истакнува нејзината „комбинација од сила и страдање“, посочувајќи ја како извор на нејзината геј-привлечност.423 Таа комбинација навидум на извесни начини соодветствува со комбинацијата на гламурозноста и абјектноста што ја издвојува кинематографската персона на Џоан Крафорд и што, барем делумно, ја објаснува моќта што ја има врз своите геј-обожаватели.

Но хетеронормативниов систем може да поднесе одредени помали варијации на сексуалната преференција без да доживее никакви значајни промени на својата основна структура – и без да ја загрози општествената доминантност на единствениот облик на живеење во кој хетеронормативноста го има својот најмоќен и најнаметлив израз. ‌Хетеронормативноста, затоа, може да го преживее крајот на монополот што хетеросексуалноста го има во сексуалниот живот.

Геј-луѓето денес честопати учествуваат во хетеронормативноста токму во таа смисла – било затоа што многу сакаат, било затоа што се под притисок да се сообразат со единствениот модел на достоинствена човечка интимност кој го крепи хетеронормативноста.

Во оваа идеологија, која што звучи прилично архаично, лесно можеме да препознаеме цела низа од нашите сопствени културеми: во неа не е само основната структура на христијанството и на сите последователни вредносни системи туку и основната структура на модерната научна мисла.

Иако основната структура на песната, голиот костур, е генетски определен, полната мелодија со сите украси, хармонија и разни осцилации, не е.