Ритамот на ресторанските оркестри на далечните отворени тераси го полнеше свежиот воздух на градот, разбуден по целодневниот дремеж на жешкиот ден.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Фотевци и Богевци ги чекаше нивната маса на крајот од ресторанот, каде што отворената тераса се спушташе право до езеро, на хотелската плажа.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)