А, за секоја евентуалија, за нечитачите, на тезгата ќе изложам грицкалици за нокти за нервозни гризачи, камен за распукани петици, жилети за очајници и фластери за оние што по сечење вени стануваат пишман, па, ако пишаниот збор случајно не им се допаѓа и оние од инспекторатот при министерствата за разни и безобразни, како и за сѐ и за ништо, може ќе бендисаат некое сино пенкалце или запалка со која ќе оди резервоар со плин за полнење за штедливи, со моето отпечатено име со златни букви на него, како кандидат за – ништо и за никаде!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И мене, можеби како единствена утеха и можност да се доближам до Мајка, да исполнам некаков долг кон неа, којшто таа никогаш не би го побарала од мене, ми остануваат овие пишани зборови, на различни јазици, како сведоштво за една судбина и за едно опстојување.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)