пламен (прид.) - збор (имн.)

- Прекрасно, прекрасен реферат! - се восхитуваше татенцето, другарката Оливера Срезоска само што не се расплака, од сè, срце, со пламени зборови го пофали другарот Методија Гришкоски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Устите им беа полни со големи и гневни, многу значајни и звучни, итри и пламени зборови кои без прекин беа дополнувани со гневно кренати и стегнати тупаници, рацете не им мируваа, туку само се закануваа и со прстот вперен во нас чиниш ни велеа – ТИ и ТИ и ТИ, што чекаш?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тој им зборуваше на „советниците“ што седеа на масата, но неговите пламени зборови достигаа до ушите на сите селани, дури и до ушите на оние што не гледаа — од сред чаир.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)