Две жени, една постара и една помлада, убаво облечени, беа целите престрашени, вознемирени, со од земја раскашавени ракавици, фустани и паднати смачкани шапки, од кои помладата викаше од силни болки, а постарата забрзано зборуваше со повишен тон бришејќи ја земјата од ракавите, жалејќи се за невниманието на шоферот на тие нови превозни средства, кои се можеби брзи, ама и многу опасни и затоа сосема непотребни.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Конечно десет дена без стеги и синџири. Без прекори и повишени тонови. Конечно десет дена зад портите на рајот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Џоан [сега со повишен тон]: Зошто ми пркосиш намерно?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)