Ве носам на ручек во оној ресторан кој се наоѓа на најголемиот сплав, и тоа на риба подготвена на скара. Јас честам.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Францускиот бенд, „Ејжен даб фондејшн“, побарале после концертот во кафеаната во која ќе ги полнат стомаците, рафално да стрелаат по келнерите со ќебапи, суфлаки и слични убиствени месишта подготвени на скара.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Татко му ова го проследи со коментарот дека тој уште кога за првпат ја видел знаел дека таа вртиопашка отсекогаш била подготвена на такво нешто, но тој да не се грижи, туку по завршената работа да се врати во Софија, не во оној брлог во кој живееше со неа, туку во својот вистински, дедовски дом па тогаш „ќе се најде некое ново и умно решение”. За Константин З. сè стана безумно.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Но Зоки, дури сега среќен, беше подготвен на сѐ: - Ако, бабичке, ако!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)