Макар што со овој став теориски не се солидаризиравме, имавме чувство дека секое понатамошно инсистирање на дополнително аргументирање би делувало како непотребна философска итроштина.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Така преземениот литературен мандат, изречен во снажниот гест на автобиографско експонирање, тешко можеше да се оспори.