Требаше уште да сонува, да доживува посилно отколку во стварноста, како да не е в колиба, по една смрт на човек кој сепак имал веѓи и не бил слеп.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој знаеше дека неговите приказни будат кај Велета нешто многу подлабоко и посилно отколку што беа само моментниот заборав на тешкиот живот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
— Кај Челебиата сакам, шо ме туркаш! — му се овргали Толе и го турна посилно отколку тој него.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)