последен (прид.) - грч (имн.)

Безболен премин кон испишувањето ливчиња, сервиетки, итн. – она што е, патетично кажано,последен грч на моето перо.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во последниот грч, голем млаз сперма прска врз црвената заднина, како ѕвезда која паѓа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа и во последниот грч на лицето беше задржала некаков триумф...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Магвампот пак го набива на својот кур.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)