Овој посмртен ритуал е универзален и Duchamp потсвесно му се вратил и тогаш кога во црвено ги обои “Деветте мажјачки калапи” (т.е. себеси) кои почиваат на “Гробиштата на униформи и ливреи” на Големото стакло.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тоа случување не можеше никако инаку да си го објасни освен да го дефинира како кучешки посмртен ритуал за каков што дотогаш не ни чул, а камоли да го видел.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Посебно го саштиса кучешкиот посмртен ритуал што го доживеа или можеби го откри последнава зима.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Постапката на „емајлирањето“ на Аполинер добива на значење ако се сетиме дека праисторискиот човек го боел телото на мртовецот во уверение дека со тоа ќе му обезбеди задгробен живот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)