Додека беше на специјализација (свршен пат, кој татко му го прими намуртено, што значеше дека не го одобрува), за разлика од рутинскиот дел на студиите, Миха пројави видлива заинтересираност па и загреаност, барем во однос на другите колеги што не успеале да специјализираат на хирургија или интерна па сега еве се свеле на оваа психијатрија, а можеле да се задржат и на педијатрија; така што, само по себе, при крајот на постдипломските студии, тој не само што се истакна меѓу другите туку и едниствен се кандидира да остане на катедрата како асистент.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Истовремено, Бодуен-де-Куртене му беше еден од менторите на Мисиркова при изработката и одбраната на дипломската работа (1902), а исто така се залагаше тој да биде оставен на постдипломски студии на Петербуршкиот универзитет.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)