Водите удираа првин во стените на едниот рид, потоа во другиот, од што постојано се слушаше некакво чудно шумолење, некаков потаен говор.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кланицата, потајниот говор на реката и сталното фучење на ветрот низ клисурата, го правеа местото студено и тајно. Уплавно.“
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кланицата, потајниот говор на реката и сталното фучење на ветерот низ клисурата, го правеа местото студено и тајно. Уплавно.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)