Длабоко во неа рие црвот на стравот, гледајќи како луѓето се загрижени што подобро да се наместат, што поубави места да зафатат, а таа ништо не може сама.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Перипелицина почна да ја бара на клавирот, а Елизабета Вајкер веќе наглавува со виолината, ги нагласува поубавите места од песната.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тешко е во Истанбул да се најдат поубави места за живеење од оние каде што со векови живееле турските падишаси, уживале во харемите и покрај шадрваните ја кроеле историјата и судбината на рајата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)