преголем (прид.) - тежина (имн.)

Сепак со секој здив минував во соништата секогаш през исто село со мртви покриви и со гробишта зад недарежливи лозја: крстовите беа без сенки и не никнуваа од земја, висеа: ги ослободуваа мртвите од преголема тежина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Рано ја сетив онаа тивка тага за сите овие луѓе што подоцна, со првите младински години, ме следеше стоејќи негде на границата помеѓу слеп бес и размислување - зошто е сè вака, зошто животот потсетува на полуслепо рудничко коњче што влече преголема тежина за својата сила, управувано од долг бич, од пијани извици?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се тресев и секој миг заспивав, станував куп мртви дамари без сетила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)