Историската брзина можеби и не е фатум; она што нас, ова списание, нè интересира и што се обидуваме да го „зрачиме” е индивидуалистичкиот пристап; историјата и нацијата како позадина за лични подвизи (придвижувања) во предниот план.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Беше тоа гравура на една заоблена градба со правоаголни прозорци и со мала кула во преден план.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но секогаш во преден план е естетичкиот слој, а не идеолошкиот - значи уметничкото дело, а не уметничката стратегија. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 45
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Како што разговорот се развивал, тој сѐ повеќе чувствувал дека тоа е само обично преправање, и тоа залудно, бидејќи тој се преправал само okno.mk | Margina #22 [1995] 45 површно, во предниот план, а психијатарот ова преправање очигледно го земал совршено сериозно.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Во перспективистичкото изобличување од конвексното огледало предниот план е зафатен со една огромна, анатомски незамислива рака.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Нејасното мислење за слободата, според него, добило конкретизирање со тоа што балканските нации „сакаат да ги тргнат народите и земјите на Балканот од дофатот и меѓусебното дејствување на империјалистичките сили, независно дали се од Оската или не“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Единствено Луис Адамиќ сметал дека „балканскиот дух избива во преден план и е многу поконкретен отколку што е обично“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Хичкок: „Не, можете да ме видите и во Станар, седам во предниот план на стол во новинската редакција.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Гледам: куќичка, лозје, во преден план лозница со натежнати гроздови... во заден план жолта корија... најобичен септемвриски пејзаж, од најобичен календар - со дванаесет месеци, за секој месец соодветен пејзаж...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
На преден план - декоративен и симболичен череп
до него сушени риби, ракови и книги
со позлатени букви на кориците:
Vita Nuova, Comedia Divina
визии од платната на талијанските мајстори
од XVII-от век.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
О Време, о Собитие!
Присуството завива ко жеден пес
растојанието се стеснува во секавични
контракции
нема каде да бегаш
се спрепнуваш од себеси
од другите, од драгите
- конечноста е вообичаено обележје
на овој свет -
сфаќаш, ама не вреди
- традицијата не е на преден план
за тебе.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)