преден (прид.) - седиште (имн.)

Значи девојката со црните коси од предното седиште на автобусот била мојата Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Седната на предното седиште, уште од Скопје почна да ја одработува својата попатна репортажа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Лекарот нежно ја затвори вратата и седна на предното седиште.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Оној што го разочара го паркира џипот и додека автоматската врата на гаражата полека се затвораше, од предното седиште ги извади хартиените ќеси полни со пластични шишиња со природен џус, конзерви со сос од домати, парчиња свежа риба завиткани во мрсна хартија, јајца, вакуумиран леб веќе исечен на парчиња, филтер-кафе, пена за бричење, зелена салата, крем за лице за мажи...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Низ гаражата влезе право во кујната, го отвори големиот фрижидер и во него ја нареди храната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се качувам во автобусот, а на предно седиште борба водат со една баба од сто кила и две патерици, целата во гипс.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
На предното седиште седеше тој; беше свртен во полупрофил; ќелата му беше црвена, вжарена, брадата му беше накострешена; зборуваше нешто, но не можев да слушнам што; при говорењето, една жила на вратот му се затегаше и се дуеше како да ќе пукне; одеднаш, до мене доплови само откршок од разговорот: „Ти мораш да го пријавиш тоа, ако не го пријавиш, ќе имаш последици“, рече тој; рацете му беа спуштени под воланот; десната му беше подадена кон седиштето на совозачот; во еден миг се навали кон назад на седиштето и на другото седиште ја видов Луција; очите ѝ беа затворени, носниците ѝ се ширеа (и денес не знам дали е тоа возможно, човек од десетина метри, наспроти сонцето, да види дека се шират женски носници: дали тоа беше истата онаа слика на Луција од разбојот); по образите ѝ се слеваа солзи; да, сигурно видов дека Луција плачеше за еден миг, а потем престана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тетка ми Оце, Дена и јас се стискавме одзади, меѓу патните торби, кесиња со храна и играчките на Дена, и не ни беше којзнае колку удобно, ама ништо не можеше да ни го расипе доброто расположение.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми го возеше „Стоеденот”, тетка ми Ана седеше на предното седиште крај неа и по цел пат палеше цигари, по две одеднаш, па една ќе ѝ дадеше на мајка ми, а една за себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Боге и Кате се клацкаа на предните седишта со талогот кафе во празните стомаци, а нивните торби на задните седишта се трускаа нагнетени и стегнати до грло.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Молам, господата да влезат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Марко на предното седиште, до возачот - а тоа ќе сум јас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Мозок, мозок сум, нели?“ Се пресегна и ја отвори десната врата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Како што очекуваше, не виде никого на предното седиште.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)