Влае е голема приградска населба со многу улици и помали улички, дворовите се полни со цвеќиња, но и со кучиња.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
„Курбевоа“, „Ла Дефанс“, „Сурен“ и така натаму се приградски населби, но толку сврзани со Париз што не се забележува дека претставуваат интегрална целина за себе...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Беше навистина еден на еден. Мал, мал ама техничар, Давид го плесна со каменот од прачката Голијата средчело, сѐ се заврши мигум, Давид мигум фрли поглед кон скришната ѕвезда на небото и додека сите вџашени се прашуваа до прачката ли е, до каменот ли е, до раката ли е, мрзоволно киниса накај дома, како што денешнава младеж пред полноќ мрзоволно се качува на последниот автобус за приградската населба.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Ова се покажа малку незгодно за нашето шетање.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)